Paul M. G. Otten

Beste Paul,

In mijn herinnering was je er in eens, full back in het eerste, gewapend met een machtige kick, ontwikkelt in de jeugd van Roda JC. Tandarts zou en moest je worden, maar rugby was ook belangrijk. Voetbal had afgedaan.

Je maakte je nooit zorgen over je handen, en ook niet of je die bal wel tussen de palen zou krijgen. Je was er verdedigend en aanvallend. Van achteren opkomend, met die lange passen, aanwezig als het nodig was, je ding doen zonder ophef.

Na het rugby hebben we elkaar uit het oog verloren, maar ik vermoed dat je op dezelfde voet bent door gegaan. Niet op de voorgrond, maar rustig aanwezig en doen wat je moest doen voor je familie, vrienden en patienten.

Ik wens je familie en vrienden sterkte,

frits algie